Mevrouw A. heeft als gevolg van een beroerte en een valpartij, angst voor vallen gekregen. Ze roept daarom altijd haar man voor ondersteuning bij het lopen. Dit gebeurt zowel overdag als ´s nachts. Ook vraagt mevrouw frequent haar man iets voor haar te halen. Gevolg is dat mevrouw in hoge mate wordt beperkt in haar zelfstandigheid en de echtgenoot veel belast, zo niet overbelast wordt. Via de behandelende fysiotherapeut wordt Karin Menzen ingeschakeld.

Karin inventariseert wat het probleem is en komt tot de conclusie dat een loophulpmiddel adequaat moet zijn voor mevrouw. Na een korte training, waarin mevrouw heeft geleerd goed te lopen met de hulpmiddel is mevrouw zowel overdag als ´s nachts in staat zich zelfstandig te verplaatsen. De echtgenoot wordt niet langer gestoord in zijn nachtrust en kan overdag meer zijn eigen gang gaan.

Mevrouw B. is bekend met de ziekte M. Parkinson. Mevrouw B. moet fysiek ondersteund worden bij het uit bed gaan door de echtgenoot. Mevrouw wordt 1 keer per week gedoucht door de thuiszorg. Op de andere dagen wast mevrouw zichzelf en wordt zij aangekleed door haar man. Tijdens het huisbezoek is gebleken dat de partner de zorg voor zijn vrouw als (te) zwaar ervaart. Hij wil graag zijn vrouw helpen, maar merkt dat zijn lontje steeds korter wordt.

Karin Menzen inventariseert alle problemen. De ergotherapie richt zich op het regelen van voorzieningen bij de gemeente en bij de zorgverzekeraar, training in het anders leren aan- en uitkleden en advies geven over hulpmiddelen bij het eten. Aan het eind van de behandeling is mevrouw in staat zelfstandig in en uit bed te komen, zelfstandig aan- en uitkleden en niet te knoeien bij het eten. Echtgenoot ervaart de zorg voor zijn vrouw nu als minder zwaar.